در فهرست سه هزار و دویست پژوهشگر برتر جهانی نام هجده ایرانی به چشم می خورد
نام هجده نفر از دانشمندان ایرانی در فهرست جدید پژوهشگران برتر جهانی که به تازگی بوسیله موسسه تامسون رویترز منتشر شده است به چشم میخورد.
این فهرست شامل نام بیش از سه هزار و دویست پژوهشگر است که در مراکز پژوهشی و دانشگاههای مختلف جهان مشغول بکارند و نتایج پژوهشهایشان از اهمیت زیادی برخوردار بوده است. اهمیت کارهای پژوهشی با بررسی مقالههایی که با استناد به این کارها منتشر شده و بیشترین ارجاع بوسیله محققان دیگر را داشتهاند تعیین شده است و ارجاع زیاد به یک مقاله پژوهشی نیز نشان دهنده اهمیت و ارزش کار محققان در سطح جهانی و در بین جامعه علمی است.
فهرست پژوهشگران با بیشترین ارجاع جهانی، که میتوان به زبان ساده آن را فهرست "پژوهشگران برتر جهانی" نامید، اولین بار در سال ۲۰۰۱ منتشر شد و شامل نام بیش از هفت هزار نفر محقق از سرتا سر جهان در رشتههای علوم و علوم انسانی بود.
موسسه تامسون رویترز در آن سال با بررسی مقالههای منتشر شده در بین سالهای ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۹، مقالههایی که بیشترین ارجاع را در حوزه خود داشتند در طی فرآیند و روشی خاصی انتخاب و پژوهشگران صاحب آن مقالهها را به عنوان پژوهشگر برتر معرفی کرد. این موسسه در سال ۲۰۰۴ یک بار دیگر با بازبینی فهرست قبل آن را بروز رسانی کرد.
فهرست جدید منتشر شده در سال ۲۰۱۴ با دو نسخه پیشین متفاوت است. در فهرست جدید علاوه بر بهینه سازی روشهای انتخاب مقالههای پر ارجاع، مقالههای منتشر شده در یک بازه یازده ساله (۲۰۰۲-۲۰۱۲) مورد مطالعه قرار گرفته است و شامل نام سه هزار و دویست و پانزده نفر محقق از سراسر دنیا است که مقالههای خود را در نشریات معتبری منتشر کردهاند که در پژوهشکده اطلاعات علمی (ISI) نمایه شدهاند.
برخی از رسانههای ایران با ارجاع به فهرست نخست، خبر موفقیت سیزده نفر از ایرانیان خارج از کشور را اعلام کردهاند در حالی که در فهرست دوم است که ایرانیها خوش درخشیدهاند.
پژوهشگران برتر ایرانی
اگر چه با نگاهی به فهرست اولیه پژوهشگران برتر، میتوان از روی اسامی چند ایرانی را نیز که در پژوهشگاهها و دانشگاههای معتبر غربی مشغول به کارند را نیز شناسایی کرد؛ ولی در فهرست جدید علاوه بر افزایش نسبت ایرانیان حاضر در فهرست به کل پژوهشگران از دو دهم درصد به شش دهم درصد (رشد سه برابری)، میتوان نام دانشگاهها و پژوهشگاههای داخل کشور را نیز دید که بسیار با اهمیت است.
در فهرست اولیه نام هیچ موسسه ایرانی دیده نمیشد و این وضعیت با توجه به جمعیت دانشگاهی کشور و همچنین اوضاع نه چندان مناسب سیاسی و اقتصادی چند سال گذشته بسیار قابل تامل است.
اما در فهرست دوم از هیجده نام ایرانی این فهرست، ده نفر در دانشگاههای ایران مشغول به تحقیق و تدریس هستند و باقی در موسسات پژوهشی و دانشگاههای معتبر خارجی. دانشگاه تهران با سه، و دانشگاههای علوم پزشکی تهران، امیر کبیر، بین المللی امام خمینی، یاسوج، سمنان، بابل، و آزاد اسلامی هر کدام با یک پژوهشگر در این فهرست حضور دارند.
وجود نام دانشگاههای کوچک ایرانی در کنار نامهای دانشگاه معروفی مانند هاروارد از نکات جالب و غیبت دانشگاهها و مراکز پژوهشی مهم و معروف کشور مانند صنعتی شریف و پژوهشگاه دانشهای بنیادی، از نکات تعجب برانگیز این فهرست است.
مقالههای منتشر شده در دانشگاههای ایران در دو حوزه ریاضی و مهندسی بودهاند و محققان ایرانی خارج از کشور علاوه بر ریاضی و مهندسی در حوزههای علوم زمین، پزشکی، علوم کامپیوتر، علوم مواد، فیزیک، و کشاورزی نیز فعالیت کردهاند.
متاسفانه با اینکه این فهرست حوزه پژوهشهای علوم انسانی را نیز در بر میگیرد، چه در نسخه قدیمی و چه در نسخه جدید هیچ نام ایرانی را نمی توان مشاهده کرد و این نکته بطور غیر مستقیم میتواند نشان دهنده توجه کمتر ایرانیان به پژوهش در حوزه علوم انسانی باشد، چه در داخل و چه در خارج از مرزها.
و نکته آخر هم اینکه چهار نفر از پژوهشگران حاضر در این فهرست، زن هستند که یک نفر از آنها در ایران و باقی در دیگر کشورها به کار مشغولند. این نسبت ممکن است چندان راضی کننده به نظر نیاید ولی نشان از حضور موفق زنان کشور در حوزههای علمی در سطوح بالا دارد.
اهمیت فهرست
با نگاهی به روند تنظیم این فهرست میتوان دلیل مهم بودن آن را درک کرد. هر پژوهشگری در حین کارهای تحقیقی خود یا پس از اتمام یک پروژه تحقیقی یک یا چند مقاله در باره کاری که کردهاست و نتایج حاصل از آن را در نشریات معتبر علمی منتشر میکند.
دیگر پژوهشگران و دانشمندانی که در همان حوزه یا حوزهای که به گونهای به آن موضوع مرتبط است کار میکنند برای جلوگیری از دوباره کاری یا پیشبرد بیشتر کار یا استفاده از نتایج پژوهشهای قبل در یک کار یا محصول جدید، به آن مقاله و یافتههای پژوهش پیشین، رجوع میکنند.
هرچه تعداد کسانی که برای پیشرفت در کار خود به آن مقاله رجوع میکنند بیشتر باشد، نشانه این است که آن مقاله و کار پژوهشی مرتبط با آن اهمیت بیشتری داشته است. به بیان دیگر کار پژوهشگر اول به نوعی وظیفه رهبری یا راهگشایی دیگر پژوهشها را در همان زمینه برعهده گرفته است.
با توجه به نکته فوق، اگر چه فهرست پژوهشگران برتر نمیتواند وسیله چندان مناسبی برای تبلیغات سیاستمداران و دولتمردان باشد، با این حال میتواند به آنها کمک کند تا با نگاهی دقیقتر به دنیای امروز و پژوهشهای مهمی که به نوعی نقش راهبری برای دیگر پژوهشها را دارند، با سیاستگذاری و مدیریت صحیح به جامعه علمی کشور کمک کنند تا رشد علمی و به تبع آن اقتصادی و فرهنگی جامعه و کشور را سبب شوند و نقاط خالی و مهمی که کشور نیازمند توجه بیشتر در آن است را شناسایی کنند.
در فهرست سه هزار و دویست پژوهشگر برتر جهانی نام هجده ایرانی به چشم می خورد
نام هجده نفر از دانشمندان ایرانی در فهرست جدید پژوهشگران برتر جهانی که به تازگی بوسیله موسسه تامسون رویترز منتشر شده است به چشم میخورد.
این فهرست شامل نام بیش از سه هزار و دویست پژوهشگر است که در مراکز پژوهشی و دانشگاههای مختلف جهان مشغول بکارند و نتایج پژوهشهایشان از اهمیت زیادی برخوردار بوده است. اهمیت کارهای پژوهشی با بررسی مقالههایی که با استناد به این کارها منتشر شده و بیشترین ارجاع بوسیله محققان دیگر را داشتهاند تعیین شده است و ارجاع زیاد به یک مقاله پژوهشی نیز نشان دهنده اهمیت و ارزش کار محققان در سطح جهانی و در بین جامعه علمی است.
فهرست پژوهشگران با بیشترین ارجاع جهانی، که میتوان به زبان ساده آن را فهرست "پژوهشگران برتر جهانی" نامید، اولین بار در سال ۲۰۰۱ منتشر شد و شامل نام بیش از هفت هزار نفر محقق از سرتا سر جهان در رشتههای علوم و علوم انسانی بود.
موسسه تامسون رویترز در آن سال با بررسی مقالههای منتشر شده در بین سالهای ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۹، مقالههایی که بیشترین ارجاع را در حوزه خود داشتند در طی فرآیند و روشی خاصی انتخاب و پژوهشگران صاحب آن مقالهها را به عنوان پژوهشگر برتر معرفی کرد. این موسسه در سال ۲۰۰۴ یک بار دیگر با بازبینی فهرست قبل آن را بروز رسانی کرد.
فهرست جدید منتشر شده در سال ۲۰۱۴ با دو نسخه پیشین متفاوت است. در فهرست جدید علاوه بر بهینه سازی روشهای انتخاب مقالههای پر ارجاع، مقالههای منتشر شده در یک بازه یازده ساله (۲۰۰۲-۲۰۱۲) مورد مطالعه قرار گرفته است و شامل نام سه هزار و دویست و پانزده نفر محقق از سراسر دنیا است که مقالههای خود را در نشریات معتبری منتشر کردهاند که در پژوهشکده اطلاعات علمی (ISI) نمایه شدهاند.
برخی از رسانههای ایران با ارجاع به فهرست نخست، خبر موفقیت سیزده نفر از ایرانیان خارج از کشور را اعلام کردهاند در حالی که در فهرست دوم است که ایرانیها خوش درخشیدهاند.
پژوهشگران برتر ایرانی
اگر چه با نگاهی به فهرست اولیه پژوهشگران برتر، میتوان از روی اسامی چند ایرانی را نیز که در پژوهشگاهها و دانشگاههای معتبر غربی مشغول به کارند را نیز شناسایی کرد؛ ولی در فهرست جدید علاوه بر افزایش نسبت ایرانیان حاضر در فهرست به کل پژوهشگران از دو دهم درصد به شش دهم درصد (رشد سه برابری)، میتوان نام دانشگاهها و پژوهشگاههای داخل کشور را نیز دید که بسیار با اهمیت است.
در فهرست اولیه نام هیچ موسسه ایرانی دیده نمیشد و این وضعیت با توجه به جمعیت دانشگاهی کشور و همچنین اوضاع نه چندان مناسب سیاسی و اقتصادی چند سال گذشته بسیار قابل تامل است.
اما در فهرست دوم از هیجده نام ایرانی این فهرست، ده نفر در دانشگاههای ایران مشغول به تحقیق و تدریس هستند و باقی در موسسات پژوهشی و دانشگاههای معتبر خارجی. دانشگاه تهران با سه، و دانشگاههای علوم پزشکی تهران، امیر کبیر، بین المللی امام خمینی، یاسوج، سمنان، بابل، و آزاد اسلامی هر کدام با یک پژوهشگر در این فهرست حضور دارند.
وجود نام دانشگاههای کوچک ایرانی در کنار نامهای دانشگاه معروفی مانند هاروارد از نکات جالب و غیبت دانشگاهها و مراکز پژوهشی مهم و معروف کشور مانند صنعتی شریف و پژوهشگاه دانشهای بنیادی، از نکات تعجب برانگیز این فهرست است.
مقالههای منتشر شده در دانشگاههای ایران در دو حوزه ریاضی و مهندسی بودهاند و محققان ایرانی خارج از کشور علاوه بر ریاضی و مهندسی در حوزههای علوم زمین، پزشکی، علوم کامپیوتر، علوم مواد، فیزیک، و کشاورزی نیز فعالیت کردهاند.
متاسفانه با اینکه این فهرست حوزه پژوهشهای علوم انسانی را نیز در بر میگیرد، چه در نسخه قدیمی و چه در نسخه جدید هیچ نام ایرانی را نمی توان مشاهده کرد و این نکته بطور غیر مستقیم میتواند نشان دهنده توجه کمتر ایرانیان به پژوهش در حوزه علوم انسانی باشد، چه در داخل و چه در خارج از مرزها.
و نکته آخر هم اینکه چهار نفر از پژوهشگران حاضر در این فهرست، زن هستند که یک نفر از آنها در ایران و باقی در دیگر کشورها به کار مشغولند. این نسبت ممکن است چندان راضی کننده به نظر نیاید ولی نشان از حضور موفق زنان کشور در حوزههای علمی در سطوح بالا دارد.
اهمیت فهرست
با نگاهی به روند تنظیم این فهرست میتوان دلیل مهم بودن آن را درک کرد. هر پژوهشگری در حین کارهای تحقیقی خود یا پس از اتمام یک پروژه تحقیقی یک یا چند مقاله در باره کاری که کردهاست و نتایج حاصل از آن را در نشریات معتبر علمی منتشر میکند.
دیگر پژوهشگران و دانشمندانی که در همان حوزه یا حوزهای که به گونهای به آن موضوع مرتبط است کار میکنند برای جلوگیری از دوباره کاری یا پیشبرد بیشتر کار یا استفاده از نتایج پژوهشهای قبل در یک کار یا محصول جدید، به آن مقاله و یافتههای پژوهش پیشین، رجوع میکنند.
هرچه تعداد کسانی که برای پیشرفت در کار خود به آن مقاله رجوع میکنند بیشتر باشد، نشانه این است که آن مقاله و کار پژوهشی مرتبط با آن اهمیت بیشتری داشته است. به بیان دیگر کار پژوهشگر اول به نوعی وظیفه رهبری یا راهگشایی دیگر پژوهشها را در همان زمینه برعهده گرفته است.
با توجه به نکته فوق، اگر چه فهرست پژوهشگران برتر نمیتواند وسیله چندان مناسبی برای تبلیغات سیاستمداران و دولتمردان باشد، با این حال میتواند به آنها کمک کند تا با نگاهی دقیقتر به دنیای امروز و پژوهشهای مهمی که به نوعی نقش راهبری برای دیگر پژوهشها را دارند، با سیاستگذاری و مدیریت صحیح به جامعه علمی کشور کمک کنند تا رشد علمی و به تبع آن اقتصادی و فرهنگی جامعه و کشور را سبب شوند و نقاط خالی و مهمی که کشور نیازمند توجه بیشتر در آن است را شناسایی کنند.
در فهرست سه هزار و دویست پژوهشگر برتر جهانی نام هجده ایرانی به چشم می خورد
نام هجده نفر از دانشمندان ایرانی در فهرست جدید پژوهشگران برتر جهانی که به تازگی بوسیله موسسه تامسون رویترز منتشر شده است به چشم میخورد.
این فهرست شامل نام بیش از سه هزار و دویست پژوهشگر است که در مراکز پژوهشی و دانشگاههای مختلف جهان مشغول بکارند و نتایج پژوهشهایشان از اهمیت زیادی برخوردار بوده است. اهمیت کارهای پژوهشی با بررسی مقالههایی که با استناد به این کارها منتشر شده و بیشترین ارجاع بوسیله محققان دیگر را داشتهاند تعیین شده است و ارجاع زیاد به یک مقاله پژوهشی نیز نشان دهنده اهمیت و ارزش کار محققان در سطح جهانی و در بین جامعه علمی است.
فهرست پژوهشگران با بیشترین ارجاع جهانی، که میتوان به زبان ساده آن را فهرست "پژوهشگران برتر جهانی" نامید، اولین بار در سال ۲۰۰۱ منتشر شد و شامل نام بیش از هفت هزار نفر محقق از سرتا سر جهان در رشتههای علوم و علوم انسانی بود.
موسسه تامسون رویترز در آن سال با بررسی مقالههای منتشر شده در بین سالهای ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۹، مقالههایی که بیشترین ارجاع را در حوزه خود داشتند در طی فرآیند و روشی خاصی انتخاب و پژوهشگران صاحب آن مقالهها را به عنوان پژوهشگر برتر معرفی کرد. این موسسه در سال ۲۰۰۴ یک بار دیگر با بازبینی فهرست قبل آن را بروز رسانی کرد.
فهرست جدید منتشر شده در سال ۲۰۱۴ با دو نسخه پیشین متفاوت است. در فهرست جدید علاوه بر بهینه سازی روشهای انتخاب مقالههای پر ارجاع، مقالههای منتشر شده در یک بازه یازده ساله (۲۰۰۲-۲۰۱۲) مورد مطالعه قرار گرفته است و شامل نام سه هزار و دویست و پانزده نفر محقق از سراسر دنیا است که مقالههای خود را در نشریات معتبری منتشر کردهاند که در پژوهشکده اطلاعات علمی (ISI) نمایه شدهاند.
برخی از رسانههای ایران با ارجاع به فهرست نخست، خبر موفقیت سیزده نفر از ایرانیان خارج از کشور را اعلام کردهاند در حالی که در فهرست دوم است که ایرانیها خوش درخشیدهاند.
پژوهشگران برتر ایرانی
اگر چه با نگاهی به فهرست اولیه پژوهشگران برتر، میتوان از روی اسامی چند ایرانی را نیز که در پژوهشگاهها و دانشگاههای معتبر غربی مشغول به کارند را نیز شناسایی کرد؛ ولی در فهرست جدید علاوه بر افزایش نسبت ایرانیان حاضر در فهرست به کل پژوهشگران از دو دهم درصد به شش دهم درصد (رشد سه برابری)، میتوان نام دانشگاهها و پژوهشگاههای داخل کشور را نیز دید که بسیار با اهمیت است.
در فهرست اولیه نام هیچ موسسه ایرانی دیده نمیشد و این وضعیت با توجه به جمعیت دانشگاهی کشور و همچنین اوضاع نه چندان مناسب سیاسی و اقتصادی چند سال گذشته بسیار قابل تامل است.
اما در فهرست دوم از هیجده نام ایرانی این فهرست، ده نفر در دانشگاههای ایران مشغول به تحقیق و تدریس هستند و باقی در موسسات پژوهشی و دانشگاههای معتبر خارجی. دانشگاه تهران با سه، و دانشگاههای علوم پزشکی تهران، امیر کبیر، بین المللی امام خمینی، یاسوج، سمنان، بابل، و آزاد اسلامی هر کدام با یک پژوهشگر در این فهرست حضور دارند.
وجود نام دانشگاههای کوچک ایرانی در کنار نامهای دانشگاه معروفی مانند هاروارد از نکات جالب و غیبت دانشگاهها و مراکز پژوهشی مهم و معروف کشور مانند صنعتی شریف و پژوهشگاه دانشهای بنیادی، از نکات تعجب برانگیز این فهرست است.
مقالههای منتشر شده در دانشگاههای ایران در دو حوزه ریاضی و مهندسی بودهاند و محققان ایرانی خارج از کشور علاوه بر ریاضی و مهندسی در حوزههای علوم زمین، پزشکی، علوم کامپیوتر، علوم مواد، فیزیک، و کشاورزی نیز فعالیت کردهاند.
متاسفانه با اینکه این فهرست حوزه پژوهشهای علوم انسانی را نیز در بر میگیرد، چه در نسخه قدیمی و چه در نسخه جدید هیچ نام ایرانی را نمی توان مشاهده کرد و این نکته بطور غیر مستقیم میتواند نشان دهنده توجه کمتر ایرانیان به پژوهش در حوزه علوم انسانی باشد، چه در داخل و چه در خارج از مرزها.
و نکته آخر هم اینکه چهار نفر از پژوهشگران حاضر در این فهرست، زن هستند که یک نفر از آنها در ایران و باقی در دیگر کشورها به کار مشغولند. این نسبت ممکن است چندان راضی کننده به نظر نیاید ولی نشان از حضور موفق زنان کشور در حوزههای علمی در سطوح بالا دارد.
اهمیت فهرست
با نگاهی به روند تنظیم این فهرست میتوان دلیل مهم بودن آن را درک کرد. هر پژوهشگری در حین کارهای تحقیقی خود یا پس از اتمام یک پروژه تحقیقی یک یا چند مقاله در باره کاری که کردهاست و نتایج حاصل از آن را در نشریات معتبر علمی منتشر میکند.
دیگر پژوهشگران و دانشمندانی که در همان حوزه یا حوزهای که به گونهای به آن موضوع مرتبط است کار میکنند برای جلوگیری از دوباره کاری یا پیشبرد بیشتر کار یا استفاده از نتایج پژوهشهای قبل در یک کار یا محصول جدید، به آن مقاله و یافتههای پژوهش پیشین، رجوع میکنند.
هرچه تعداد کسانی که برای پیشرفت در کار خود به آن مقاله رجوع میکنند بیشتر باشد، نشانه این است که آن مقاله و کار پژوهشی مرتبط با آن اهمیت بیشتری داشته است. به بیان دیگر کار پژوهشگر اول به نوعی وظیفه رهبری یا راهگشایی دیگر پژوهشها را در همان زمینه برعهده گرفته است.
با توجه به نکته فوق، اگر چه فهرست پژوهشگران برتر نمیتواند وسیله چندان مناسبی برای تبلیغات سیاستمداران و دولتمردان باشد، با این حال میتواند به آنها کمک کند تا با نگاهی دقیقتر به دنیای امروز و پژوهشهای مهمی که به نوعی نقش راهبری برای دیگر پژوهشها را دارند، با سیاستگذاری و مدیریت صحیح به جامعه علمی کشور کمک کنند تا رشد علمی و به تبع آن اقتصادی و فرهنگی جامعه و کشور را سبب شوند و نقاط خالی و مهمی که کشور نیازمند توجه بیشتر در آن است را شناسایی کنند.
محقق ایرانی دانشگاه هاروارد و همکار آمریکاییاش از دانشگاه MIT به صورت مشترک به عنوان برندگان بزرگترین جایزه بینالمللی نانوتکنولوژی جهان، «راسنانو» معرفی شدهاند.
امید فرخزاد از هاروارد به همراه رابرت لنگر محقق MIT به خاطر تحقیقاتی که در زمینه تولید نانوداروهای ضدسرطانی انجام دادهاند و همچنین به خاطر تولید این نانوداروها بزرگترین جایزه بینالمللی نانوتکنولوژی را در مسکو دریافت خواهند کرد.
امید فرخزاد و همکارش رابرت لنگر توسط هیات داورانی متشکل از اساتید جهانی، مقامات دولتی و رهبران صنعتی شایسته دریافت این جایزه شناخته شدهاند. فرخزاد پیشتر نیز توسط روزنامه بوستون گلاب به عنوان یکی از برترین مخترعان ماساچوست معرفی شده بود و به تازگی نیز نام وی به عنوان یکی از قهرمانان عرصه سلامت و درمان در روزنامه بوستون بیزنس ژورنال منتشر شدهاست.
کمیته جایزه بینالمللی نانوتکنولوژی راسنانو پرایز برندگان جایزه سال 2013 را به خاطر ساخت و تجاریسازی تکنولوژی نانوذرات با کاربرد طبی شایسته دریافت این جایزه ارزشمند دانسته است. به گفته این کمیته این دو محقق نانوذرات ترکیبی ابداع کردهاند که سطح آنها پوشیده از حسگرهای بیولوژیکی است که میتوانند اهداف خاصی را در بدن از قبیل سلولهای سرطانی نشانه گیری کنند، بخش درونی این نانوذرات از پلیمر زیستی ساخته شده که حاوی داروهایی از قبیل دوستاکسل،داروی رایج شیمیدرمانی است.
رابرت لنگر،برنده دیگر این جایزه ارزشمند نیز علاوه بر نانوتکنولوژی،در حوزه مواد بیولوژیکی از قبیل ساخت پلیمرهای متغیر و حافظهدار و موادی که ویژگی ساختار سطحی آنها قابل کنترل است مطالعه میکند. جایزه راسنانو پرایز در عین حال به خاطر تجاریسازی موفقیتآمیز مطالعات فرخزاد و لنگر و تولید داروی Accurins، نسلی جدید از داروهای هدفگیریشده و قابل برنامهریزی به شرکت Bind Therapeutics نیز تعلق خواهد گرفت.
به گزارش همشهری آنلاین، این نانوذرات تا زمانی که به سلولهای سرطانی نرسند داروهای خود را آزاد نخواهند کرد،از این رو میزان آسیب به بافتهای سالم بدن به حداقل خود خواهد رسید و اثرگذاری دارو برروی بافتهای سرطانی نیز نسبت به شیوههای رایج درمانی افزایش پیدا خواهد کرد. از این رو این دارو برای درمان سرطانهایی که درمان آنها به شیوههای رایج میتواند بسیار خطرناک باشد،مانند تومورهای مغزی،بسیار کاربردی خواهد بود.
دیدگاه فرخزاد از علم پزشکی بسیار متفاوت است، او پزشکی را در مقیاس بسیار کوچک و در حصار نانوذرات بسیار کوچکی میبیند که نقش بسیار حیاتی را در بدن بیماران به عهده دارند. ذراتی که داروهای ضد سرطانی را به سلولهای بیمار رسانده و از مسموم شدن سلولهای سالم جلوگیری میکنند.
این ذرات تنها مسئولیت انتقال دارو را به عهده ندارند و میتوانند در آینده تصاویر طبی از سلولهای تحت درمان برای پزشک ارسال کنند. فرخزاد پیشبینی نانوذرات هوشمندی را میکند که میتوانند مقادیر مورد نیاز انسولین را پس از حس کردن تغییر در میزان سطح قند خون به بدن تزریق کنند،ذراتی که میتوانند آلرژیها را از بین ببرند و به ترک سیگار کمک کنند، و حتی نانوذرات درمانی که به جای تزریق، قابل بلع خواهند بود.
فرخزاد استادیار مدرسه پزشکی هاروارد و محقق بیمارستان زنان بیرگام با تاسیس چندین شرکت و با همکاری لنگر تاکنون موفق به تولید هفت نانودارو شده که هماکنون تحت آزمایش انسانی قرار دارند و فاز دوم این آزمایشها نیز به تازگی کلید خورده است. دو دارو از این هفت دارو براساس تکنولوژیهایی ابداع شده در لابراتوار فرخزاد ساخته شدهاند. وی معتقد است پزشکی 30 تا 40 سال آینده چهرهای کاملا متفاوت از پزشکی امروز خواهد داشت و درمانهای هدفگیری شده اصلیترین شیوههای درمانی برای بیشتر بیماریها خواهند بود.
دو درمان امیدبخشی که براساس مطالعات لابراتوار فرخزاد ابداع شدهاند برای نابودی تومورهای سرطانی و ترک سیگار مورد استفاده قرار خواهند گرفت. BIND-014 دارویی است که از نانودرمانی هدفگیری شده برای نابودی تومورهای سرطان پروستات و ریه استفاده میکند. این دارو به تازگی فاز اول آزمایش انسانی، که بر ایمنی دارو تمرکز دارد را با موفقیت پشت سر گذاشته و وارد فاز دوم که میزان اثرگذاری دارو را بررسی میکند شدهاست.
داروی دوم نانوواکسنهای نیکوتینی هستند که میتوانند به افراد سیگاری در ترک سیگار کمک کنند. این نانوواکسنها سیستم ایمنی بدن را نسبت به نیکوتین حساس میکنند، زیرا نیکوتین معمولا در چشم سیستم ایمنی بدن نامرئی است و به راحتی میتواند خود را به بخشی از مغز برساند که احساس لذت را در بدن ایجاد میکند،اما این ذرات میتوانند نیکوتین را به سیستم ایمنی بدن شناسانده و لذت سیگار کشیدن را از بین ببرند.
اهدای جوایز راسنانو 2013 روز اول نوامبر سال جاری و در مسکو به این دو محقق اهدا خواهد شد.